یادداشت هفدهم

 شیرینی پختیم، بعدالظهر هم گردگیری و جاروی نشیمن و اتاقها رو انجام دادم

میز رو چیدم وسایل سفره ای که پارسال درست کردم رو گذاشتم، مونده سماق و سنجد و سرکه و سمنو، اونم فردا میذارم تو ظرفها

اتاق خودم هنوز جمع نشده! فکر کنم سال به همین وضع تحویل بشه، اصلا حوصله جمع و جورکردن اتاق خودمو ندارم

فردا دوش بگیرم و شاید بشینم کنار سفره

اگر دیگه پست نذاشتم، از الان پیشاپیش عیدتون مبارک و لبهاتون خندون

‏و بر آمد بهاری دیگر

مست و زیبا و فریبا ، چون دوست

سبدی پیدا کن

پر کن از سوسن و سنبل که نکوست

همره باد بهاری بفرست

پیک نوروزی و شادی بر دوست . . .

**پ.ن:

دیشب که شب بخیر گفتم؛ بدون صبح بخیر رفتم مشغول کارهام شدم، تا ظهر که درگیر شیرینیها بودم، اومدم گوشی رو چک کردم ساعت از ده گذشته بود صبح بخیر نوشته بود، پیام دادم و داشتم باهاش صحبت می کردم حرف افتاد به اینکه امروز ابوی یه جفت النگو برای والده خریده، گفت خواب نما شده؟ گفتم نه دو تا مناسبت بود هم تولد والده و هم روز زن

اولش فقط گفت عه مبارک باشه، به سلامتی! بعد انگار دوزاریش افتاد، ادامه داد، روزت مبارک همسر عزیزم، ببخش که نیستم تا بهت هدیه بدم، گرچه برای عیدیت هم خودت نذاشتی چیزی بفرستم... 

نمیدونم چرا فکر می کردم داره خطاب به یکی دیگه  حرف می زنه، همسر عزیزم؟ عادت به شنیدن این عبارت ندارم، به گوشم ناآشناست، شاید اگر فقط میگفت عزیزم روزت مبارک بهتر تو ذهنم می نشست

ول در کل اهل یاد داشتن مناسبتها نیست، حتی تولدمو یادش نبود چه روزیه، برای ولنتاین اصلا واکنشی نشون نداد، این هم روز زن! مردم جور دیگه سورپرایز میشن، منم اینجوری

... 

مریم، ناهید جان حدستون درسته، چون نمیخواستم اشاره ای به وبلاگ قبلی اینجا باشه کامنتها رو تایید نکردم

منصوره جان متوجه خصوصیت نشدم، وبلاگ فعلی که بازه من چیزی رو نبستم

نلی، حتما جواب اخرین کامنتت تو پست قبلی رو ببین