یادداشت سی و سوم

 تا تربچه خونه ست مگه میشه رفت پای سیستم یا گوشی دست گرفت، فوری میاد کنار صندلی هی میگه ماما ماما و دست میزنه رو صندلی که یعنی من بشینم پای سیستم و بازی کنم، قبلا خوب بود مینشوندم رو پاهام الان با قلدری هلم میده و میگه برو دور بایست دستت رو حتی روی میز هم نذار، پیش بینی میکنم این عین مادام آخرش یه روز از اتاقم بیرونم کنه و همه چیز رو صاحب شه

گوشی هم که تکلیفش معلومه، حتی با ارنست هم فقط تلفنی صحبت می کنم چون گوشی بگیرم دستم یا میخواد ازم بگیره یا هی با دست میزنه رو شونه و پام که حواسم به گوشی نباشه و کل توجهم به خودش باشه

خلاصه اینکه وقتی میاد من کت بسته در خدمتشم، البته بازیهامون فرق کرده، ماشالله سنگین شده دیگه نمیتونم بشونمش پشت گردنم و مثل اسب پیتیکو پیتیکو کنم، هم گردنم داغون میشه هم کمرم

دیشب رفتن، در حالیکه من ساعت ده رفته بودم بخوابم و تا صبح متوجه نشدم! فکر می کردم حتما تصمیم گلامپی برای رفتن تغییر کرده که دیر کرده و با خیال راحت رفتم تو تخت

دلم واسش تنگ شده

پچ پچ های والده با خاله بهم فهموند که داره ماجرا رو بهش میگه، با خودم گفتم نذارید ما یه مساله مخفی تو زندگیمون داشته باشیم، بعد رفتن خاله والده گفت به خاله ت گفتم، اخمهام تو هم بود گفتم نباید می گفتی، گفت خواستم ببینم حال و احوال خواهر شوهرش چطوری بوده، خاله ت میگفت چون درد داره سرطان نیست و خواهر شوهرش هیچ دردی نداشته  و... 

دوباره امروز صبح عمم اومده بود، در حال گردگیری و تمیزکاری خونه بودم آخرین جا اتاق خودم بود، تا مشغول اتاق شدم دیدم دارن پچ پچ می کنن، ابوی هم از طبقه بالا اومد عمه رو دید پرسید ما این برج شیراز وقت دکتر داریم؟ نمیدونم عمه چی گفت ابوی ارومتر گفت بهت گفته؟ عمه گفت آره - کماکان تو اتاق بودم-

دیگه حتی رو آورد نکردم، قطعا با عمه قرارمدار گذاشتن برام وقت بگیره

کاری می کنن همه دنیا متوجه بشن

از اون طرف مامان بانو سه شنبه تماس گرفت والده با دوستاش رفته بود جشن مبعث و من جواب دادم، بعد احوالپرسی پرسید مامانت واسه چی رفته بود دکتر؟ همون تست حافظه؟ با خودم گفتم ای بابا یعنی میدونه؟ ولی نگفتم بهش و تصدیق کردم که اره واسه همون بود، باز گفت خب چی گفتن؟ با خودم گفتم ای بابا زندایی منو انداختی تو تله و نمیدونم چی بهت بگم، بگم دوباره رفته تست؟ میشه؟ تصمیم  گرفتم بگم شب دیر اومدن من خواب بودم و بعدش هم نپرسیدم دکتر چی گفت ولی با خودم میگم یعنی کسی چیزی بهش گفته؟ زشت میشه خب اگر میدونسته، نکنه فردی به بانو گفته باشه و اونم به زندایی

خلاصه الان عذاب وجدان دارم، والا با این شیوه زندگی  شبیه کلونی مورچه مون،  ما که هیچی مخفی نداریم همه از رنگ شورتمونم خبر دارن خب اینم رو بقیه موارد! 

پ. ن

دو شب پیش تربچه بهانه می گرفت و غذا نمی خورد مادام یه دفعه دادی سرش زد که من از جا پریدم، والده گفت سرش داد نزن، یه داد به همون بلندی سر والده زد که تو چکار داری؟ دست تربچه رو کشید و برد تو اتاق در رو بست، والده گریه کرد، هرچی بهش گفتم اشکال نداره گریه نکن، اروم نشد

هزار بار به مادام گفتم اگر تربچه غذا نخورد با داد و فریاد کار رو خراب نکن، ده دقیقه یک ربع بعد دوباره تلاش کن، چه مرضیه داری الکی داد میزنی؟ روانی هستی مگه؟ یا فقط اینجوری میخوای نشون بدی من مادرم؟ 

بعدشم تربچه باز اومد بیرون بدون اینکه تونسته باشه وادارش کنه غذا بخوره، تو اتاق نهایتا ٣ تا قاشق خورد و مدام میزد تو در اتاق و میگفت ماما یعنی من یا والده بریم بیاریمش بیرون، بعدشم مادام از اتاق نیومد بیرون تا نیم ساعت بعد، حتی نرفت از والده عذرخواهی کنه یا حداقل یه چیزی بگه توجیه کنه ماجرا رو

تا دیروز عصر والده یواشکی هی طعنه میزد هر کاری میکنم دستم نمک نداره