یادداشت صد و پنجم

---

 ادامه حال نداری و افسردگی دیشب، پیام دادم به همکارم و گفتم من دیر میام حواست به انفورماتیک باشه. سلانه سلانه و سر دل استراحت اماده شدم-مدتها بود اینجوری کیف نکرده بودم. میدونی باید محل کار باشی اما چون یکی جات هست با خیال راحت هی لفتش میدی، مقنعه اتو میکنی، دور خودت الکی می چرخی، ریخت و پاشهایی که بابت برگشتن از مسافرت از ساکت  تو اتاق درست کردی و حوصله نداشتی جمع کنی رو جمع و جور میکنی و... . با اینکه عین هر روز همون ساعت ۶ بیدار شدم و بیشتر نخوابیدم اما همون یواش یواش اماده شدن بهم انرژی داد. در ادامه تنبل بازیهام هم به ابوی گفتم پَدَر؟! مَنَ بَبَر-دقیقا به همین شکل-

اومدم تو اتاق مانتو بپوشم یهو مثل جن زده ها پریدم بیرون و دستمو زدم به کمرم و گفتم واسه گذرنامه باید کجا برم؟ ابوی که جا خورده بود گفت پلیس +10،واسه چی؟ با نیشخند گفتم هیچی

منو رسوند. اتفاقا امروز زودتر برگشتم یعنی ١١:٣٠ خونه بودم. ابوی رفته بود دوش بگیره .وقتی اومد گفتم فوتبال داره؟ گفت ساعت ۶.گفتم بپوش بریم میخوام کارهای گذرنامه رو بکنم. گفت مگه جایی میخوای بری؟ گفتم حالا پاس رو بگیرم بعد تصمیم میگیرم

نشستیم تو ماشین. دیدم اخمهاش تو همه و لبهاش آویزون. داشتم تلاش میکردم با مادام تماس بگیرم ببینم اومدنی هستن؟ ابوی شروع کرد به صحبت که: حالا میخوای بگیری بگیر، جلوتو نمیگیرم - نه، شما بیا بگیر- ولی یه وقت گولت نزنن، خام نشی، زیر پات نشینن... -هر مدل عبارتی تو این مایه ها وجود داره رو پشت هم گفت - که بری خارج. خارج رفتن جز ذلت هیچی نداره. همه ش خفته، که چی بری اونجا آزاد باشی؟ بی حجاب و لخت بگردی؟ - خدایا این ابوی من از دنبال آزادی بودن فقط همین لخت و پَتی گشتن رو میشناسه. هیچ آزادی دیگه نیست که آدم بخاطرش بخواد بره؟ بابا این فقط یه قسمت کوچکشه. من دنبال آزادی بیان و خیلی چیزهای دیگه هستم که اینجا نیست-

خلاصه ادامه داد این اردوگاهها و کمپ ها رو ببین هی تلویزیون نشون میده، ملت میرن با خفت و اون همه آزار و اذیت و... نکن بابا. یه وقت نریا. فهمیدی یا داری صحبت میکنی؟ 

گفتم بَهلِ- بله کاملا زیرپوستی، دقیقا تمام وقتهایی که از سر اجبار و زورکی بله میگید لابد اینجوریه و با نوع ادای کلمه اشنا هستین-

برگشت با چشم گرد شده و با تعجب نگاهم کرد و گفت نه؟ - بد شنیده بود جوابمو - خندیدم و گفتم: نه، بله

تماس برقرار شد، مادام گفت اومدنمون واسه امروز کنسله. گلامپی گفته یه روز دیگه میبرمتون. که میتونه فردا باشه یا مثلا هفته دیگه. یه نفسی کشیدم - گفتم خب امروز رو میتونم روی اون پروژه دکتر میم کار کنم-

بعد از خداحافظی، به ابوی گفتم پدر من مگه رفتن فقط با اون مدل خفت بار میشه؟ هزار مدل هست، اونی که اون مدل رفته خواسته هزینه ای واسه گرفتن اقامت نکنه. گفت مثلا با 30، 40 میلیون میشه؟- پس انداز منو میگفت- گفتم من الان درباره روشهای رفتن صحبت کردم نه اینکه با چقدر میتونی بری. گفت خب مثلا چه راه دیگه ای هست؟ گفتم مثلا ویزای تحصیلی، ویزای کاری، سرمایه گذاری کلان و... 

رسیدیم به دفتر پلیس +١٠. صحبت ناتمام موند

شانس منو باش از همین امروز صبح ۴٠ تومن رفته رو هزینه گرفتن گذرنامه. یعنی تا همین دیروز ١١٠ تومن بوده-به نحوست من ایمان آوردین یا نه؟ - 

خلاصه کارهاشو کردم و گفتن یک هفته ای میرسه

لابد از این به بعد ابوی با کابوس رفتن من میخوابه

الان در کل حالم بهتر از دیشبه، خیلی بهترم

پ. ن

راستی شیراز که بودیم رفتیم مجتمع خلیج فارس. همون تجاری ٣ یه بوتیک هست به اسم تاج محل همیشه مانتوهای آف خورده خوبی داره. دو تا مانتو دیگه واسه خواهرم برداشتم و یکی واسه خودم-واسه خودم آب اناری و ساده ست فقط پایینش دو ردیف باریک چین عروسکی داره، عکسهاشونو میذارم تو کانال-. مثلا یکیشون هنوز اتیکت قیمت قبل از آف روش بود نوشته بود ١۵٧ تومن. بعد ما چند خریدیم؟ ۴٩٠٠٠ تومن. جنس پارچه مانتوها هم قابل قبول و خوبه و چیز الکی و وارفته نیست. کلی خوشم اومد و ذوق کردم. خواهرم هم چشمهاش برق میزد. از این بیشتر ذوق کردم تا خرید خودم. 

این یوزر اینستاگرامشونه

tajmahal.boutique@