یادداشت نود و یکم

 شازده کوچولو دنیا اومد

اینجا واسه اینکه به اسم خاله ریزه بیاد، خان بابا صداش کنیم  خالو ریزه هم خوبه حتی 

البته دیروز.گفتم زورم که نرسید تولدش ١٣م نیفته، حداقل پست اعلام  تولدش رو امروز بذارم

البته اینکه میگم زورم نرسید که لافی بیش نیست. فقط یه بار پرسیدم ١٢م یا ١۴ م نمیشد؟ همین

نکته خوب اینکه تا اینجای کار انگار اون حساسیت و معده دردهای خاله ریزه رو نداره. بچه میوت نوتیفیکیشنه، فعلا که ١٨٠ درجه با خواهرش تفاوت داره. حتی مثل پنبه سفیده - البته ممکنه باز تغییر رنگ بده-

از لحاظ شباهت همه میگن کپی خاله ریزه ست. اما من میگم کاملا شبیه فِرِدیه

ولی حتی از خاله ریزه هم کوچولوتر و ریزه میزه تره در حالیکه وزن تولدش از اون بیشتره

دیگه....، همین

پ. ن:

دوباره خونه رو کردن بازار شام از رفت و آمد و ریخت و پاش و مهمونی. از یک روز قبل زایمان بانو،  ما داریم ظهر و شب مهمون داری می کنیم. امروز مرخص شده و آوردنشون خونه. الان هم باز شام کل فامیل اینوری و اونوری رو برای شام دعوت گرفتن. منم امروز از ساعت هفت و نیم صبح تا شش و نیم عصر یه سر سرکار بودم - فقط یک ساعت اومدم خونه ناهار خوردم و برگشتم-فردا هم تا ظهر دو تا کلاس دارم باید برای دانشجو فک بزنم و مطلب بگم. خسته و کوفته اومدم گفتم یه کم بشینم بعدحموم کنم و کمی مطالعه واسه مطالب فردا-شلوغی دایی و خاله های خودم رو یه کم میشد تحمل کرد اما الان که فامیلهای مامان بانو هم میان دیگه هیچی باید عین اسب عصاری دنبال رتق و فتق امور باشم. این روزا حتی نتونستم دست به پروژه های سفارشی استاد میم بزنم. خدایا کاش واسه خودم خونه-زندگی داشتم از شر زندگی مسخره بی برنامه خونه پدری خلاص میشدم. زندگی کردن تو این خونه جز به هم ریختگی برنامه های زندگی آدم هیچی نداره. هیچ کس هم حالیش نیست. بیا بگو برنامه هام به هم ریخته کاردارم این چه وضعیه؟هزار تا حرف بارت میکنن

عین دیشب که باز فردی حرف بارم کرد. بعد مینویسم چی شده بود