یادداشت صد و بیست و هفتم

   

---

 آقاااااا یکی از این دخترهای اتاق کناری- اتاق ٧صداشون کنیم- یه روزداشت تعریف میکرد من شنیدم اصلیتش از روستاهای اطراف شهر محل زندگیمه و یه جورایی گویش لری داره و مقادیری هم بی ادبه تو صحبت کردن. تکیه کلامش هم گی بِخَر و گی نَخَره. حتی به نامزدش هم میگه. 

امروز داشت به هم اتاقیش تعارف میکرد. هرچی میگفت بیا فلان چیز بخور اون میگفت نه مرسی

بار اخر گفت هوووی دختروو، بیو پرتقال بخور

+نه مرسی

++ خو بیو گی بخَر، تو که هیچی نمی خَری

من اینور داشتم آماده میشدم بخوابم که فردا صبح زود بیدار شم کارامو بکنم و برم فرودگاه. پتو رو گاز گرفتم و خواب کلا از سرم پرید. از بس خفه خندیدم به سرفه افتادم