یادداشت سیزدهم

 

---

مرز بین شادی و سعادت چقدر باریکه

 امروز صبح احساس خوشبختی کردم و الان احساس بدبختی می کنم

مادام صبح تو گروه خانوادگی واتزاپ پیام داده بود که آهای اهالی فامیل کی از اونور میاین این ور؟

مادر بزرگ اون چهارتا جونور-از این به بعد بهش بگیم مقدس خانم - نوشت که ما که نمی آییم ، ولی عزیز اینا 27 م میان - از این به بعد به مادربزرگ خاله ریزه هم میگیم عزیز- 

یعنی انگار دنیا رو بهم دادن با یه ذوقی رفتم بیرون واسه عمه خانم که اومده بود خونه تعریف کردم که نگو، همون موقع ابوی هم از بیرون اومد و اونم کلی ذوق کرد!

دو ساعت بعد اومدم سر گوشیم دیدم فتنه -دختر مقدس خانم-نوشته خودم هفته دوم میارمشون 

و این شد که باد خوشحالیم خوابید و الان مثل آلوی خشکیده بی حال و رمقم، دنیا عرض اون دو ساعت داشت رنگی می شد ، داشتم ذهنم رو آماده می کردم برای لذت بردن از عید ، دوباره تنم رو ویبره ست

این چند تا اسم رو که دیگه اینجا معرفی کردم ، واسه باقی هم یه کاری میکنم اگر بشه نیاز به مراجعه به یادداشت دوم نباشه در غیر اینصورت همونجا اضافه می کنم

خودمونیم خط اول رو خوندین فکر کردین باز با ارنست ... نه؟ 

** پ.ن:

ارنست خوبه، دیشب دوستش بردش خونه ، اما نکته اینه که موند تا پانسمانش رو عوض کنه و بعد رفت! یعنی کسی تو اون خونه نیست که براش عوض کنه ، گفتم خب از فردا چکار می کنی؟ گفت یه آشنا دارم اون قرار بود از همین امشب بیاد، که کار پیش پاش افتاد ، و دوستم موند و پانسمانم رو عوض کرد و بعد رفت، از فردا اون آشنا میاد- در واقع پرسیدم ببینم می گه خودم عوض می کنم؟ خودش که قطعا نمی تونه ، اما اگر می گفت تو خونه عوض می کنم متوجه می شدم که حتما خانم براش انجام میده ، اما وقتی هماهنگ کرده یکی از بیرون بیاد ، یعنی اون اصلا اهمیت نمی ده ، از طرف دیگه بهش گفتم هنوزم زوده واسه غذای خشک و سفت خوردن به نظرم تا ده روز دیگه هم به خوردن سوپ ادامه بده ، گفت یه کاریش می کنم یه چیزی میخورم! نمی گه کسی نیست برام درست کنه!

منم چیزی نگفتم ، نخواستم بیشتر از این همش بزنم 

دلم درد اومد، مدام هم بهش میگم کاش می شد خودم ازت پرستاری کنم

دیشب گفت ببخش که نگرانت کردم ، ممنونم که به فکرمی